کد مطلب:29445 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:96

پیشوای مجاهدان












4551. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - به علی علیه السلام -:تو... در جنگ، دلاورترین، در بخشش، دست و دل بازترین، در دنیا زاهدترین، و در جهاد، قوی ترینِ آنانی.[1].

4552. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:برترین شما علی بن ابی طالب است. در اسلام آوردن، پیشتازترین شما، و در ایمان، با ایمان ترین شما، و در دانش، داناترین، و در بردباری، بردبارترین، در خشم برای خدا، شدیدترین، و در جنگ و جهاد، ضربه زننده ترینِ شماست.[2].

4553. شرح نهج البلاغة:در نزد دوست و دشمنش معلوم است كه وی (علی علیه السلام) در جنگ در راه خدا سرورِ مجاهدان است و آیا [ فضیلت ] جهاد، از آنِ كسی جز اوست؟ و می دانی كه بزرگ ترینِ جنگ هایی كه پیامبر خدا انجام داد، بدر بزرگ بود كه سخت ترین ضربه بر مشركان بود؛ جنگی كه هفتاد نفر از مشركان، در آن كشته شدند و علی علیه السلام نصف آن تعداد را به تنهایی كُشت و مسلمانان و فرشتگان، نصف دیگر را كشتند.

اگر مغازی محمّد بن عمر واقدی و تاریخ الأشراف احمد بن یحیی بن جابر بَلاذُری و دیگر كتاب ها را مطالعه كنی، درستی این ادّعا را خواهی فهمید، گذشته از كسانی كه در غیر آن جنگ (از جمله در اُحد و خَندق) به دست او كشته شدند. این موضوع، جای بحث طولانی را ندارد؛ چرا كه از آگاهی های بدیهی به شمار می آید، درست مثل علم به وجود مكّه یا مصر و نظیر آنها.[3].

4554. المناقب، درباره امام علی علیه السلام -:طبق نقل اهل سنّت، وی در جنگ بدر، به غیر از كسانی كه مجروحشان ساخت، 35 مبارز دشمن را كشت كه عبارت بودند از:ولید بن عُتْبه، عاص بن سعید بن عاص، مطعم بن عدیّ بن نوفل، حنظلة بن ابی سفیان، نوفل بن خویلد، زمعة بن اسود، حارث بن زمعه، نضر بن حارث بن عبد الدار، عُمَیر بن عثمان بن كعب (عموی طلحه)، عثمان و مالك (برادران طلحه)، مسعود بن ابی امیّة بن مغیره، قیس بن ناكهة بن مغیره، ابو قیس بن ولید بن مغیره، عمرو بن مخزوم، منذر بن ابی رفاعه، منبّه بن حجّاج سهمی، عاص بن منبّه، علقمة بن كلده، ابو عاص بن قیس بن عَدی، معاویة بن مغیرة بن ابی عاص، لوذان بن ربیعه، عبد اللَّه بن منذر بن ابی رفاعه، مسعود بن امیّة بن مغیره، حاجب بن سائب بن عُوَیمر، اوس بن مغیرة بن لوذان، زید بن ملیص، عاصم بن ابی عوف، سعید بن وَهْب، معاویة بن عامر بن عبد القیس، عبد اللَّه بن جمیل بن زُهیر، سائب بن سعید بن مالك، ابو الحكم بن اخنس و هاشم بن ابی امیّه.

و گفته شده كه وی، چهل و چند نفر را در بدر كشت.

و در جنگ اُحد، این افراد را به قتل رساند: طلحة بن ابی طلحه (مُهره اصلی سپاه مكّه)، پسرش ابو سعید، و برادرانش خالد و مخلّد و كلده و مُجالس، [ نیز ]عبد الرحمان بن حمید بن زهره، حكم بن اخنس بن شریق ثقفی، ولید بن ارطات، امیّة بن ابی حذیفه، ارطات بن شُرَحْبیل، هشام بن امیّه، مسافع، عمرو بن عبد اللَّه جُمْحی، بِشر بن مالك مغافری، صوابا (آزاد شده عبد الدار)، ابو حذیفة بن مغیره، قاسط بن شریح عبدی، مغیرة بن مغیره و كسان دیگر كه پس از شكست دادنشان، آنها را كشت.

در فرار كردن عمر و عثمان [ پس از غافلگیر شدن مسلمانان در اُحد ]، تردیدی نیست و تنها درباره ابو بكر، بحث است كه آیا تا زمان گشایش كار، صبر كرد و یا او هم فرار كرد.

و در جنگ احزاب، علی علیه السلام این افراد را به قتل رساند: عمرو بن عبد وُد و پسرش، [ نیز ] نوفل بن عبد اللَّه بن مغیره، منبه بن عثمان عبدری و هُبَیرة بن ابی هبیره مخزومی. در این هنگام، توفان وزیدن گرفت و كافران، فرار كردند.

و در جنگ حُنَین، چهل نفر را كشت كه دلیرترینِ آنان ابو جرول بود كه علی علیه السلام وی را به دو بخش بزرگ، شقّه كرد و با ضربه ای كه زد، كلاهخود، عمامه (دستار)، زره و بدنش را تا كوهه زین به دو نیمه كرد و البته مورّخان، در نام وی اختلاف كرده اند.

و او در جنگ حنین، در بین 24 هزار شمشیرزن دشمن، مقاومت كرد تا آن كه از آسمان، یاری رسید.

و در جنگ ذات السلاسل، هفت نفر از سرسختان را به هلاكت رساند كه آخرین آنان و سرسخت ترینشان، سعید بن مالك عجلی بود.

و در جنگ بنی نضیر، یازده نفر از جمله غَرور را كُشت و در جنگ با بنی قریظه، گردن بزرگان یهود، چون حیّ بن اخطب و كعب بن اشرف را زد و در جنگ بنی مصطلق، مالك و پسرش را كشت....

در روز فتح مكّه، حیله گر عرب، اسد بن غُوَیلم را كشت.

در غزوه وادی الرمل، جنگجویان آنان را كشت و در جنگ خیبر، مَرحب، ذو الخمار و عنكبوت را كشت.

در طائف، سپاه ضیغم را شكست داد و شهاب بن عیس و نافع بن غیلان را كشت و در هنگام هجرت، مهلع و جناح را كُشت.

نیز مبارزه هایش با جوانان مكّه در زمان خروج پیامبرصلی الله علیه وآله از خانه اش به مسجدالحرام و نیز خوابیدن در جای پیامبرصلی الله علیه وآله در شب هجرت، مشهور است.

وی را جایگاهی پُر آوازه [ از دلیری ] در جریان جنگ جمل است، به گونه ای كه دست شتر را قطع كرد و پاهای او را پِی نمود تا سقوط كرد.

او در جریان شب هریر [ در صفّین ]، سیصد تكبیر گفت و با هر تكبیر، دشمنی را به زمین افكند و بنا بر گزارشی (گزارش اعثم)، 523 نفر را كُشت و بنا بر گزارشی دیگر، هفتصد نفر را. زره او پشت نداشت و اسبش را یورش و فراری نبود.[4].

ر. ك:ص 477 (ویژگی های جنگی).

ج 1، ص 123 (امام علی با پیامبر).

ج 5، ص 13 (جنگ های امام علی در ایّام حكومت).









    1. الفضائل، ابن شاذان:123.
    2. تفسیر فرات:651/496، شواهد التنزیل:1003/357/2.
    3. شرح نهج البلاغة:24/1.
    4. مناقب آل أبی طالب:82/2.